Αγγίζω
= άπτομαι, δηλαδή αγγίζω με τις άκρες των δακτύλων μου.
= άγαν + αφάω, δηλαδή πιο πολύ από το κανονικό + ψηλαφώ
= αγαπάω
Το άγγιγμα.
Η πρώτη γλώσσα που μιλάμε.
Η φροντίδα στην πιο ώριμη μορφή της.
Το άγγιγμα της μάνας, του φίλου, του ανθρώπου μας.
Το άγγιγμα της παρηγοριάς, της στοργής, της αγάπης, του μπράβο!
Η πρωτόγονη αυτή αίσθηση που μας παρέχει ασφάλεια, συμπόνια, κουράγιο, που μας παίρνει τον πόνο!
Μήπως τελικά μας τον παίρνει;
Γιατί αλήθεια όταν χτυπάμε κάπου, αμέσως και ενστικτωδώς το πιάνουμε;
Γιατί με μία χειραψία, ξέρουμε μέσα μας αν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας “μας κάνει”;
Όταν καιγόμαστε, γιατί καλύπτουμε αμέσως το σημείο με το χέρι μας;
Κι ακόμα, όταν περιγράφουμε τη στεναχώρια μας, γιατί αγκαλιάζουμε την καρδιά μας;
Το άγγιγμα έχει ένα τεράστιο φάσμα θετικών επιδράσεων στον οργανισμό. Μπορεί να μειώσει ακόμα και τον μυϊκό πόνο, καθώς επηρεάζει τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με το στρες, ρίχνει τις ορμόνες που το προκαλούν και ενεργοποιεί τις περιοχές εκείνες τον εγκέφαλό μας, που σχετίζονται με την ανταμοιβή.
Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι η επαφή δύο ανθρώπων μέσω του αγγίγματος, ρίχνει τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση, επιταχύνει την ανάκαμψη από την ασθένεια, νιώθουμε λιγότερη ένταση και είμαστε λιγότερο φοβισμένοι η καχύποπτοι. Τα χέρια έχουν σχεδιαστεί για πολλές και διαφορετικές χρήσεις. Μία από τις καλύτερες είναι να μεταφέρουν ζεστασιά, στοργή, φροντίδα, κατανόηση και αποδοχή.
Άγγιξε τον άλλον.
Το μαγνητικό του πεδίο θα αλλάξει, η ψυχή του θα αλλάξει!
Δεν χρειάζεται να πεις ούτε μία λέξη…
Yogi Bahzan